Płyta CD została po raz pierwszy wyprodukowana przez koncerny Sony i Philips – na rynku pojawiła się w 1982 roku, a DVD w 1995. Są to nośniki danych zapisywane i odczytywane optycznie, czyli za pomocą lasera.
Płyta kompaktowa to poliwęglanowa płytka pokryta warstwą aluminium, na której dźwięk zapisywany jest, jako system wgłębień i przestrzeni między nimi. Wiązka laserowa, która przesuwa się po powierzchni płyty odczytuje wgłębienie, jako zero, a przestrzeń, jako jedynkę.
Oprócz standardowych płyt CD produkuje się również płyty CD-R oraz CD-RW, które od zwykłych odróżnia to, że zapisane na nich informacje mogą być wielokrotnie kasowane i nagrywane od nowa. Tajemnicą sukcesu nowego wynalazku było przede wszystkim to, że pojemność płyty kompaktowej była znacznie większa niż będących wcześniej w powszechnym użyciu płyt gramofonowych i taśm magnetofonowych, co sprawiło, że tłoczenie płyt tego rodzaju stało się wkrótce zjawiskiem tak powszechnym, że wyprodukowana wielka liczba nowego typu nośników szybko wyparła z rynku swoje analogowe i magnetyczne poprzedniczki.
Płyty CD i DVD różnią się przede wszystkim pojemnością. Standardowa płyta CD mieści 700 MB danych, a płyta DVD od 4, 38 do ponad 17 GB.
Tłoczenie płyt jest procesem, w wyniku, którego masowo produkuje się płyty CD lub DVD, a także winylowe, poprzez odbijanie ich od matrycy. Przy obecnym stanie zaawansowania technologii tłoczenie płyt zajmuje około trzech sekund.
Niestety, masowość tego procesu przyczyniła się do pogorszenia, jakości produkowanych dzisiaj płyt.
