Od końca lat osiemdziesiątych na świecie, a dziewięćdziesiątych w Polsce obserwuje się rosnącą popularność płyt CD i DVD, które w szybkim tempie wyparły będące wcześniej w powszechnym użyciu taśmy magnetofonowe i, starsze od nich, płyty winylowe. Tłoczenie płyt CD I DVD wkrótce osiągnęło skalę masową. Swój wielki sukces zawdzięczają w pierwszej kolejności znacznie większej niż starsze nośniki pojemności (gdyby płyty CD były produkowane w takich rozmiarach, jak winylowe, można by na nich nagrać muzykę, której odtwarzanie zajęłoby kilkanaście godzin. Tym czasem jednak na standardowej płycie kompaktowej mieści się od ok 74 do 80 minut muzyki), a w drugiej – większej wytrzymałości na uszkodzenia takie jak na przykład zarysowania (wszyscy chyba pamiętają, jakiej jakości dźwięk wydaje porysowana płyta winylowa).
Pierwsze płyty kompaktowe były tak wysokiej, jakości, że ich wytrzymałość szacowano na kilkaset lat. Tłoczenie płyt jest procesem dość skomplikowanym. Składa się na niego kilka etapów: na początku na formę maszyny tłoczącej nakłada się matrycę. Do formy wtryskiwany jest płynny poliwęglan, który przechowywany jest w postaci granulatu i topi się pod wpływem wysokiej temperatury.
Płyta, jeśli jest to płyta CD zostaje teraz zmetalizowana i polakierowana. Jeżeli mamy do czynienia z płytą DVD, powstaje ona dzięki sklejeniu dwóch płyt. Proces zostaje zakończony po utwardzeniu gotowej płyty za pomocą promieni UV. Tłoczenie płyt obejmuje również skanowanie, które pozwala na wyselekcjonowanie i usunięcie nieprawidłowo zapisanych egzemplarzy.
